بررسی کیفیت زندگی و عوامل مرتبط با آن در پرستاران بخش های روان پزشکی دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران- سال ۱۳۸۲

مقدمه: اندازه گیری کیفیت زندگی به موضوع مهمی در نوشته های پزشکی تبدیل شده است. مقاله حاضر یک تحقیق توصیفی- تحلیلی و مقطعی است که هدف آن بررسی کیفیت زندگی و عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل در بخش های روان پزشکی بیمارستان های دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران در سال 1382 است. روش کـار: جامعه این تحقیق را کلیه پرستاران بخش های روان پزشکی6 بیمارستان دانشگاهی شهر تهران تشکیل دادند. کیفیت زندگی به وسیله پرسش نامه محقق ساز پس از تأیید روایی و پایایی ابزار سنجیده شد. اطلاعات حاصل از 100 پرستار که مشخصات نمونه پژوهش را داشتند، به وسیله نرم افزار spss و با استفاده از آزمون های توصیفی و آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: کیفیت زندگی 21% پرستاران شرکت کننده در این تحقیق در حد متوسط بود. 67% از آنها کیفیت زندگی را خوب و 11% کیفیت زندگی را عالی ذکر کردند. در بررسی عوامل مرتبط با کیفیت زندگی پرستاران شاغل در بخش های روان پزشکی مشخص گردید که عواملی چون تعداد افراد مقیم با پرستاران، وضعیت مسکن، نگرش مثبت اطرافیان، ابراز امنیت شغلی، ابراز رضایت شغلی، احساس رضایت از ارتباط با همکاران، رضایت از کار در بخش روا ن پزشکی، احساس رضایت از ارتباط با بیماران روانی، احساس رضایت از ارتباط با مسؤولان با تمامی هفت بُعد کیفیت زندگی، رابطه معنا دار آماری دارند. همچنین رابطه ای بین جنسیت، تأهل، پست سازمانی، ساعات اضافه کاری و حداقل یکی از ابعاد کیفیت زندگی به دست آمد. نتیجه گیری: به نظر می رسد اطلاعات حاصل می تواند پرستاران و مدیران بیمارستان ها را جهت تمرکز بر روش های ارتقای کیفیت زندگی پرستاران و افزایش کیفیت مراقبت ارایه شده توسط آنها یاری کند.